De jaren stillekes.

25 oktober 2019

Home » Blog » De jaren stillekes.

Hier in België noemen we de tijd dat de lucht zuiver en het water proper was de ‘jaren stillekjes’.

Graag neem ik u in deze blog op www.raphaelclaessens.be mee terug naar de jaren stillekes.

Luchtkwaliteit

Het is pas recent dat de luchtkwaliteit concreet benoemd is. Er zullen vele lezers zijn die weten wat we bedoelen met het CO2-gehalte in de lucht. En mede door de media en de klimaatmarsen onder leiding van de jongste generatie weten we ook wat we moeten doen om het steeds hogere CO2-gehalte in onze lucht niet verder te laten oplopen. De kaap van 400 ppm is inmiddels gepasseerd: op de miljoen partikels in de lucht bestaan er inmiddels meer dan 400 uit CO2. De actie Curieuzeneuze waarbij er in België 10.000-den meetpunten werden aangebracht bracht duidelijkheid over de nefaste hoeveelheid fijnstof in een land waar Koning Auto decennia lang heeft geregeerd

Waterkwaliteit

In diezelfde jaren stillekes was de waterkwaliteit nog anders: in de landbouw werden nog nauwelijks petrochemische stoffen gebruikt en in de gezondheidszorg waren de farmaceutische bedrijven nog niet toonaangevend. Geen microplastics want glazen verpakkingen in de vorm van flessen en bokalen waren de norm. Anticonceptie in de vorm van ‘de pil’ had haar intrede nog niet gedaan.

Een droogrest onder de 60 ppm

In Frankrijk was er een vooruitziende huisarts, Dr. Claude Vincent. En eigenaardige man. Zijn patiënten wisten dat ze bij een consultatie een bokaal van hun drinkwater moesten meenemen. Hun huisarts had een zeer eenvoudige methode om de kwaliteit van dit water te meten en noteerde deze waarde op de fiches van zijn patiënten. Naast bloedgroep, geboortedatum en andere trivia was de waterkwaliteit, uitgedrukt in ppm voor hem zeer belangrijk. Naarmate hij meer patiënten had en meer gegevens over water had, constateerde hij iets bijzonders: was de droogrest van het drinkwater onder de 60 ppm, dan constateerde hij dat hij deze patiënten beduidend minder vaak in zijn kabinet ontving. Over de waarde tussen 60 en 120 ppm kon hij niets zeggen, maar bij waarden boven de 120 ppm zag hij deze patiënten juist beduidend vaker in zijn kabinet verschijnen.

Minuscuul kleine lettertjes…

In zijn verdere loopbaan, overigens een zeer bijzondere loopbaan is Dr. Vincent op vele manieren betrokken geweest bij water in het algemeen en drinkwater in het bijzonder. Het is mede zijn verdienste dat het in grote delen van Europa verplicht is om het ppm-gehalte van het betreffende flessenwater op het etiket te vermelden. Stond deze waarde aanvankelijk vrij groot op het etiket, met het steeds verder teruglopen van de waterkwaliteit zag men het ppm-gehalte steeds verder oplopen en kol men steeds vaker voor minuscuul kleine lettertjes.

Gewiekste sluipmoordenaar

De realiteit is dat kraantjeswater nooit onder de waarde van 200 ppm geraakt en vaak zelfs een waarde heeft tussen de 400 en 900. Dr. Vincent zou in zijn graf draaien als hij de overheid hoort beweren dat kraantjeswater gezond is. En met het flessenwater is het al niet veel beter: waar er nog enkele merken zijn met een waarde onder de 60, hebben de meeste merken een waarde tussen de 200 en zelfs 1200 ppm. Absoluut niet aan te raden. Geen moordenaar natuurlijk, wél een gewiekste sluipmoordenaar die uw aders doet verkalken, nierstenen veroorzaakt en uw hormoonstelsel sterk ontregeld. Om maar een paar effecten te benoemen.

Filter uw drinkwater

Het is daarom dat de reeks filtersystemen onder de naam Jungbrunnen van de eerste tot de 10.000-ste liter water leveren met een droogrest ver onder de 60, in de meeste installaties tussen de waarde van 20 en 30. Om te drinken, om te koken, voor uw soep, voor het zetten van koffie en thee en voor uw honden en katten. Kortom, voor het welzijn van mens en dier. En kiest u toch voor flessenwater, baseer u op een ppm-waarde liefst onder de 60.