Toen Raphaël zo'n tien jaar geleden alles opzij schoof om waterzuiveringsinstallaties aan de man te brengen, had ik zo mijn twijfels. Draafde mijn vriend niet een beetje door? Van een Nederlandse bedrijfskundige had ik iets meer nuchterheid en scepsis verwacht.
Hoe kwam hij op dit ‘zotte’ idee? “Als je mijn ervaring had gehad, zou je wel anders praten”, kaatst hij terug. “Door mijn vele reizen in Afrika heb ik aan den lijve ondervonden hoe belangrijk drinkwater is. Maar gewoon leidingwater is niet voldoende, het moet zuiver zijn. Toen ik voor mijn gezin een waterzuiveringsapparaat bij ons thuis installeerde, waren de effecten op onze gezondheid zo opzienbarend, dat ik dacht: iedereen zou zo’n apparaat moeten hebben. Het werd mijn missie.”
Veel meer dan een academicus zie ik Raphaël als een ervaringsman. Een onderzoekende geest, die over de wereld zwierf, ontdekkingen deed. Het reguliere bedrijfsleven met zijn platte drang naar winstmaximalisatie ten behoeve van de aandeelhouders, was niet aan hem besteed. Na jaren van onrust en omzwervingen vond de nomade samen met zijn Vlaamse vrouw midden jaren ’90 een vaste stek en een warm nest in badplaats De Haan. Daar kreeg hij oog voor de natuur, sociale verbanden en harmonie. Via een vierjarige studie verdiepte hij zich in de natuurgeneeskunde. In het logische verlengde daarvan vond mijn vriend zijn roeping als ‘waterman’.
Ikzelf dacht altijd dat het leidingwater in landen als België en Nederland van prima kwaliteit was. Een filter zag ik als een luxe voorziening voor groene snobs met te veel geld. “Tja, dat zeg je nu wel, maar in de laatste decennia zijn vele vaststaande ‘waarheden’ ontmaskerd”, reageert Raphaël. “Waterleidingen van lood, kwik in onze gebitten, asbest. Het bleek allemaal slecht voor onze gezondheid, net als nu de kunstmatige zoetstoffen. Ik zal niet beweren dat ons drinkwater giftig is, maar echt zuiver kun je het niet noemen. En dat gaat op een gegeven moment wel opspelen als je bedenkt dat een mens in zijn leven 30.000 liter water drinkt. De Oostenrijkse natuuronderzoeker Victor Schauberger zei het al: “Wie zijn water niet filtert, wordt zelf het filter”.
Ik moet toegeven dat zijn verhaal mij steeds meer begint te overtuigen. Toch vind ik als zuinige Ollander de aanschafprijs van zo’n 3.000 euro een rib uit mijn lijf. “Het is inderdaad een behoorlijk bedrag”, beaamt Raphaël. Maar als je beseft dat zo’n apparaat – mits regelmatig onderhouden – wel 30 jaar meegaat, valt het reuze mee. Honderd euro per jaar, een paar tientjes per gezinslid. En je hoeft nooit meer flessenwater te kopen. Tel uit je winst.”
Claessens relativeert nog iets verder door, wat geld betreft. “Je gezondheid is je grootste goed. Mensen geven duizenden euro’s uit aan vliegreizen, kleding en autorijden. Ik wil dat niet veroordelen, maar vind dat je dan ook mag investeren in je gezondheid. Je voorkomt ziektes, artsenbezoek en dure medicijnen. Ik durf, met een zekere paradox, gerust te stellen dat zuiver water een preventief medicijn is.”
Interview: Bart Bosch, journalist/jurist; waterman (in strikt astrologische zin)
Van harte ondersteun ik de “1% for the planet” organisatie en de vele initiatieven die zij nemen.
Grotestraat 145 De Haan BE Sadatdomein 31E Maastricht NL
Website powered by Dotline